Vulnerabilty in his arms

Green and red saree

In the auto, 

I was in my own world, many thoughts 

Many insecurities

He held me so close... 

My heart never felt safer....

All my thoughts into oblivion. 

What does the Soul Long For?

 

How he loved me? 

Before I lose my memories to time

The safety in his arms

The warmth in his voice

His reassuring eyes... 

His embraces.. 

It healed all the sorrows of lifetimes  

But I had to let go... 

Happily for ever after.... 

In his Eyes

Tender endless 🌙 nights  ....

In his arms... 

Searching for myself 

In the recesses of his soul.. 

I found the beauty within, in his eyes...

In his heart.. 

அத்தியாயம் 4 - சுந்தரனின் நாடி குறிப்பு - அகத்திய முனிவர் அருள் வாக்கு

அத்தியாயம் 4 - சுந்தரனின் நாடி குறிப்பு  – அகத்திய முனிவர் அருள் வாக்கு

பத்து வருடங்களுக்கு முன்னால், கல்யாணத்துக்கு பரிகாரம் தேடி, அம்மா மீனாக்ஷி, சுந்தரனின் நாடி குறிப்பு தேடி கஞ்சனூருக்கு போகிறுந்தாள். 

அந்த  நாடி குறிப்பில் இருந்த சில விஷயங்கள் அப்போாது அவனுக்கு ஞாபகம் வந்தனே.

**"சுந்தரா…
உன் வாழ்க்கையின் நீண்ட பாலைவனத்தில்
ஒருநாள் மழை பெய்யும்.
அந்த மழை —
‘ஷ்யாமளா’ என்று அழைக்கப்படும்
ஒரு உயிரின் பாசமாகும்.

அவள் உள்ளம் ஆழமான கடல்.
அதன் அடியில், காயங்களின் கற்கள்
யுகங்களாக படிந்துள்ளன.

இவள் முந்தைய பிறப்பில்,

வெளி நாட்டிலிருந்து வந்தவனால் நேசிக்கப்பட்டு,
கருவுற்ற நிலையில்
தனிமையின் நிழலில் விடப்பட்டாள்.

அதன் சுவடு இன்னும் அவள் நெஞ்சில் எரிகிறது.

ஆனால் அவள் நேசிக்கும் போது,
அது கண்ணன்-ஷ்யாமளையின் ஆழ்ந்த ஆனந்தம் போல
உன் உயிரை முழுவதும் ஆட்கொள்ளும்.

அவள் ஜாதகத்தில் —
சுக்ரன் உச்சத்தில்;
மிருகசீரிஷம் நட்சத்திரம்.
குரு பின்செலுத்தும்  நிலையில்.

அவளை அணுகும் போது,
உன் ஆசைகளால் அல்ல,
உன் உயிரின் பரிசுத்தத்தால் தொடு.

ஏனெனில் அவள்,
உன் ஆன்மாவை மீண்டும் பிறக்கச் செய்யும்
ஒரே பெண்."**

அத்தியாயம் 3 – ஷ்யாமளாவின் சிந்தனைகள்

 

அத்தியாயம் 3 – ஷ்யாமளாவின் சிந்தனைகள்

ஷ்யாமளா ரயிலிருந்து, பசுமையான காட்சிகளையே ரசித்துக் கொண்டிருந்தாள். ஆனால் ஒரு கவலை அவளை வருந்தியது போல இருந்தது.

"யார் இவன், ஏன் என்னை அப்படி பார்க்கறான்? ரொம்ப அசடு வழியாரானே? நாற்பது வயசுக்கு மேல் இருப்பான் போல. கல்யாணம் கூட ஆயிருக்கோம். தெரியல?"

"அவன் என்னை பார்க்கிறதே எனக்கு தெரிகிறது, ஆனால் இதை நான் என்னை அறியாமலா ரசிக்கறேனா இல்லை என்ன நாணம் இதை வெறுக்கிறதா?" தெரியலை.

அப்போது, அம்மா, ராஜேஸ்வரி, "கற்பகாம்பாள் பங்குனி உத்திரம் தரிசனம் எவ்வளவு அழகா இருந்தது இல்லைய, அம்பாள் அலங்காரம் ரொம்ப அழகா இருந்தது". "ஷ்யாமளா, நீ நாதஸ்வர விதுவான், கும்பகோணத்தில வசிப்பாரே, அவர்தான்..."

சுந்தரணிக்கு காத்திருந்த ஷ்யாமளா - Chapter 2 - அத்தியாயம் 2 – மெட்டி இருக்கிறதா?

 

அத்தியாயம் 2 – மெட்டி இருக்கிறதா?

நானும் கோபாலனும் பேசிக்கொண்டிருந்தது கேட்டிருப்பாளோ, என்று நான் கவலையாக இருந்தேன்.

அவள் கண்கள், ஏதோ கவலையுடன், ரயில் ஜன்னலிலிருந்து, அழகிய பசுமையான காட்சியமைப்பை நோக்கியே இருந்தது.

கற்பனைகளை வளர்க்கும் முன்னால், எச்சரிக்கையாக, இந்த பெண்ணுக்கு, கல்யாணம் ஆயிருக்குமோ என்று யோசித்தேன்.

திடிரென்று, என் மனதில் ஒரு அளவு கடந்த சோகம், என்னை அறியாமல்.

அவள் நெற்றியின் நடுவில் குங்குமம் இல்லை. மெதுவாக அவள் பாதவிரல்களில் மெட்டி இருக்கிறதா எனப் பார்த்தேன்.

அப்போதுதான், மனம் ஒரு சமாதானத்தை கண்டது — இவள் கல்யாணம் ஆகாத பெண் தான் என்று முடிவுக்கு வந்துவிட்டது.

கோபாலன் பிசினஸ் விஷயமாக, சில விவரங்களைப் பற்றிப் பேசிக்கொண்டிருந்தான்.

அதெல்லாம் நான் கொஞ்சம் கூட கவனம் செலுத்த முடியவில்லை.

என் கற்பனை கவனம் எல்லாம் எவள் பேரையாவது தெரிஞ்சுக்கணும் என்று ஆவலுடன் இருந்தது.

மனதில் ஆயிரம் கற்பனைகள் அலை அலையாக எழுந்து, என்னை முற்றிலும் ஆட்கொண்டன.

சுந்தரணிக்கு காத்திருந்த ஷ்யாமளா - Chapter 1 - சோழன் எக்ஸ்பிரஸ் – 23.3.2016

 

Chapter 1 

சோழன் எக்ஸ்பிரஸ் – 23.3.2016

மத்ராஸ் முதல் திருச்சி வரை,
நான் மற்றும் என் நண்பன் கோபாலன் பயணம் செய்தோம்.

அதன் பிறகு TTR எங்கள் பெயர்களான கோபாலன் மற்றும் சுந்தரம் என்று அழைத்தார். அடையாள அட்டையைக் காட்டினோம்.

வழியெங்கும் ‘ரெயில் ஸ்நேகம்’, ‘  கண்டதும் காதல் ’, ‘காணாத காதல்'  போன்ற கதைகள் எங்கள் உரையாடலின் இசையாக பயணித்தது.

நான் கோபாலிடம் கேட்டேன், "என் வாழ்க்கையிலும் அப்படி ஏதாவது நடக்க வாய்ப்பிருக்கிறதா?"

"நிச்சயம்டா, ஒருவேளை உனக்கான பெண், இந்த ரயிலிலேயே நீ  சந்திக்கலாம்!"

கோபாலன் பேசி முடிப்பதற்குள்அந்த நாளில்,

என் கனவுகளிலும் கூட  கற்பனை செய்ய முடியாது ஒரு அழகிய பெண்ணை
ஒரு கணம் கண்டேன்.

இந்திய ரயிலின் மங்கலான ஒளியுள்ள ஏசி பிரிவில்,
என் இருக்கை – B3 40,
கோபாலனின் இருக்கை – B3 38.

அதே பிரிவில், ஒரு குடும்பம் இருந்தது.
ஆனால் என் பார்வையை ஆட்கொண்டது –
அந்த பெண்ணின் தெய்வீக அழகு.

நான் அவளை முன்பு பார்த்ததாகவும் அவளை நன்றாக அறிந்திருப்பதாகவும் உணர்ந்தேன். ஆனால் என்னால் நினைவில் கொள்ள முடியவில்லை.

அழகிய கிரீம் நிறக் கலங்காரி புடவையில்,மெலிந்த உடல் அமைப்புடன், கூந்தலில் மலர்ந்த ஜாதி மல்லி. செண்பக பூவின் வாசனையால் காற்று நிறைந்திருந்தது.

அவளது விரல்கள் நீண்ட மெல்லியதாகவும் கலை அழகுடனும் இருந்தன.

அவள் மோதிர விரலில் ரோஸ் தங்க நிற மோதிரத்தை அணிந்திருந்தாள்.

அவள் நடுத்தர நிறத்தில் இருந்தாள். அவள் மெல்லிய கன்னங்களில் பாண்ட்ஸ் பொடியின் தடயங்கள் அணிந்திருந்தாள்.

அவளுடைய கண்கள் பதட்டமாகவும், கூர்மையாகவும், விழிப்புடனும் இருந்தன.

அவள் தன் கண்களால் கம்பார்ட்மெண்டை நன்றாகப் பார்த்தாள், சிறிது நேரத்தில் அவள் கண்கள் என்னையும் வருடியது.

கனமான கரும் செங்கல் நிற வளையல்கள்,

ஏசி பிரிவின் சத்தத்தில் இசைபோல் ஒலித்தன.

அவளது வளையல்களின் சத்தத்தில், ரயிலின் சத்தத்தின் நடுவே, என் இதயம் துடித்தது.

அவள் காதுகளில் மின்னும் ஜிம்கி,

அவள் முத்து போன்ற பற்கள், அது அனைத்தும் வசீகரிக்கும் வகையில் அழகாக இருந்தது.

 என் வாழ்க்கையில்-

காதல் மெல் நம்பிக்கையை முழுமையாக இழந்திருந்தேன்.

ஆனால் அந்த பெண் –

என் உடலின் ஒவ்வொரு நரம்பையும் உயிர்ப்பித்தாள்.

என் இருபதுகளும் முப்பதுகளும் அனைத்தும்,  லண்டன் யின் குளிரும் மழையும் நடுவே கடந்தது. ஒருமுறை காதலில் விழுந்து, அதன் சாம்பலில் நான் எரிந்தேன். அதன் பின்னர், காதல் என்னும் சொல்லுக்கே என் மனம் கதவை மூடியது.

நாற்பது வயதில் –

காதல் மீதான நம்பிக்கையை இழந்திருந்த நான்,

அந்த ஒரு பெண்ணால்

என் உடலின் ஒவ்வொரு நரம்பிலும்

மீண்டும் உயிர் பாய்ந்தது.

இது வெறும் காமமா அல்லது இந்த உணர்வுக்கு காதல் போன்ற ஆழமான அடிப்படை உள்ளதா? பார்க்கலாம். 

இந்த நேரத்தில், எனது சுய மரியாதை மற்றும் அவளுடைய அடக்கம் காரணமாக எனது கற்பனை வெவ்வேறு திசைகளில் செல்வதை நான் விரும்பவில்லை.

ஆனால் எனக்குள் சில கேள்விகள் எழுந்தன.

"யார் இவள்?

என்ன பேசலாம்?

எப்படி அவளை தனியாகச் சந்திப்பது?"

என்று என் மனம் கேள்விகளால் நிரம்பியது.

கோபாலன் எதையும் கவனிக்கவில்லை;

அவன் எண்ணங்கள் அனைத்தும்

தான் நிச்சயதார்த்தம் செய்யப் போகும் பெண்ணின் முகநிழலில் மூழ்கி இருந்தன.